Kuce walijskie cieszą się uznaniem hodowców i użytkowników od wielu lat. Spokojne koniki są łatwe w hodowli, a ich małe rozmiary i potulny temperament sprawiają, że są szczególnie kochane przez najmłodszych. Mają szeroki zakres użytkowania, zarówno w szkółkach jeździeckich, jak i do zaprzęgu oraz jako konie sportowe, które często występują w zawodach dla dzieci.
Charakterystyka rasy
Cech wspólnych dla wszystkich odmian jest niezwykle mało. Jedną z nich jest charakterystyczny kształt głowy w szlachetnym typie, małe, nieco kocie uszy, stosunkowe duże, żywe oczy i małe, ale mocne i wytrzymałe kopyta. Pozostałe cechy, jak budowa ciała, wzrost czy waga są zależne od sekcji, do której należy koń. Sekcje pełnej krwi są cztery, oznaczone literami od A do D, sekcja piąta welsh partbred to konie półkrwi – krzyżówka walijczyków z końmi pełnej krwi angielskiej lub arabami.
Welsh mountain pony (walijski kuc górski, grupa A) to pierwotna odmiana kuca walijskiego, jest on podstawą powstania wszystkich odmian. Najmniejszy ze swoich krewnych z innych grup, osiąga zaledwie między 122 a 127 centymetrów w kłębie. Przerośnięte egzemplarze zostają zarejestrowane w grupie B. Występuje we wszystkich maściach poza srokatą i tarantowatą, nie zawsze jednolite. Konie o ciemniejszym zabarwieniu często mają białe plamy na głowie i pysku a także inaczej zabarwione dolne części nóg. Grzywa długa i bujna, z charakterystyczną grzywką. Mimo swoich niewielkich rozmiarów jest dosyć silny, więc dawniej używano go do przewożenia towarów przez góry, był również zatrudniany w kopalniach. Obecnie najczęściej pracuje z dziećmi, czemu sprzyja jego łagodne usposobienie i niezwykła inteligencja oraz łatwość uczenia się. Kuce górskie mają żywy temperament, ale rzadko bywają gwałtowne. Stosunkowo wysokie predyspozycje skokowe sprawiają, że występują w zawodach skoków z jeźdźcami dziecięcymi.
Welsh pony (kuc walijski z grupy B) jest typowym koniem pokazowym. Pierwsze egzemplarze powstały z krzyżowania się klaczy walijskiego kuca górskiego z berberem o imieniu Sahara. Z powodu późniejszego częstego krzyżowania z końmi pełnej krwi angielskiej wyglądem przypomina małego konia i jest bardziej szlachetny w typie, ale genetycznie należy do odmian kuca. W kłębie ma od 122 do 137 centymetrów, nadaje się więc dla dzieci. Obszerne chody sprawiają, że z powodzeniem może brać udział w zawodach, również jako wierzchowiec dla najmłodszych, świetnie radzi sobie na polowaniu. W przeciwieństwie do kolegów z pozostałych grup miewa bardzo impulsywny temperament, więc nie zawsze nadaje się do nauki dla początkujących jeźdźców.
Bibliografia: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wikipedia:Strona_g%C5%82%C3%B3wna